ایجاد تصاعدی شیر و سابقه دوقلوزایی های پیشین فاکتورهای دیگری هستند که احتمال خطر دوقلوزایی را افزایش می دهند عموماً نسبت دوقلوزایی در بیشتر نژادهای گوشتی گاو کمتر از 1% گزارش شده میباشد گستره وقوع دوقلوزایی در گاوهای شیری دربین 5/2% تا 8/5% گزارش گردیده که به اندازه متعددی زیر تاثیر تعداد زایمانهای گاو می باشد و احتمال آن 1% برای اولی وضع حمل تا حدود 10% در بقیه زایمانها می باشد .
تاثیر دفعات وضع حمل بر مقدار دوقلوزایی به طور واضح واضح نشده میباشد اما می بضاعت و توان آنرا با ارتقاء توان گاوهای مسنتر در جهت نگهداشتن آبستنی دوقلوها و همینطور افزایش میزان اوولاسیون فراوان یا این که تاثیر این دو عامل به نیز آنرا توضیح بخشید افزایش ظرفیت رحمی گاوهایی که دوقلوزاییده اند هم به عنوان دلیلی اثر گذار گزارش گردیده می باشد . علاوهبراین میزان وقوع اوولاسیون مضاعف در گاوهای شیری شیرده حدود 14% تیتر گردیده که در سود افزایش تعداد نتاج دام میزان دوقلوزایی ارتقا یافته می باشد . کینسل و همیاران (1998) نسبت ارتقاء دوقلوزایی را طی یک دوره 10 ساله گزارش دادند که در این گزارش مهمترین دلیلی که سبب ساز بالا بردن میزان دوقلوزایی گردیده افزایش در مدت پیک ساخت شیر در طی دوره ارزیابی ابلاغ شده است ، آنها همچنین عنوان کردند که قابلیت دارد تغذیه گاوها ی پرتولید با جیرههای دربردارنده انرژی بالاتر میزان اوولاسیون فراوان را ارتقاء داده و از این شیوه منجر بالارفتن اندازه دوقلوزایی شود .
این اثر مشابه روشی ذیل تیتر فلاشینگ (Flushing) در میشها میباشد که در این منش 2 تا 3 هفته گذشته از جفتگیری به میشهای جیرههایی حاوی پروتئین و انرژی فراتر داده می گردد که اثرات آن مشتمل بر : 1 .
رها شدن تعداد تخمک بیشتر 2 .
زودتر فحل شدن حیوان 3 . مطمئن بودن وقوع آبستنی می باشد .
می بایست دقت داشت که در این قضیه در گاو شیری نیاز به پژوهش ها بیشتر و گستردهتری می باشد .
ارتقا اندازه پروتئین های زود گذر از شکمبه (Dietary Bypass Protein) قادر است میزان تخمکگذاری و وقوع دوقلوزایی را در میشها افزایش دهد بدین ترتیب در شرای مقادیری از این پروتئینها به گاوهای شیرده خورانده شود ممکن میباشد به تیتر علتی در افزایش وقوع دوقلوزایی مفید باشد .
به طور کل در پژوهش ها اخیر اندازه دوقلوزایی درگاوهای شیری در مقایسه با گذشته فراتر گزارش گردیده می باشد که این نشان می دهد که مقدار دوقلوزایی در جمعیت گاوهای شیری طی مقطع رو به افزایش است ، در شرای به ارتباط فی مابین دوقلوزایی با تغذیه و یا تولید شیر دقت کنیم متوجه خوا هیم شد که ارتقاء میزان دوقلوزایی با اعتنا به گرایش صنعت دامپروری به سوی تغذیه و ساخت خوب تر غیرمنتظره نخواهد بود .
فریمارتینیسم
(Freemartinism) فریمارتینیسم در تلیسهها در سود دوقلوزایی و هنگامی که پردههای جنینی ، جنینهای نروماده در طول آبستنی بهم جوش خورده و منجر به جابه جا شدن خون در بین جنینهای نروماده می شود ایجاد می گردد . فاکتورها و هورمون های دورنریز یا این که سلولهای گوساله نر منجر رشد غیر عادی سازمان های تولید مثل گوسالههای ماده گردیده که در نهایت سبب ساز به ناباوروری می گردد . فریماتینیسم حدوداً در 92% از آبستنیهای دوقلو با دو مال مخالف (Heterosexual Twins) حادثه می افتد به این ترتیب حدوداًَ 8% از تلیسههای متولد شده از این آبستنی ها بارور خواهند بود . زیرا احتمال دارااست که پردههای جنینی به هم جوش نخورده یا این که جوشخوردن آن ها پس از عصر زمانی تمایز ارگان های تولید مثلی روی دهد .
اولین وقوع افتاد ناهنجاری مجرای ساخت مثل گوسالههای ماده فریماتین حدود52 تا 49 روز پس از لقاح ساخت می شود . شایان ذکر میباشد که مواقعی از فریماتینیسم در گوسالهها ماده تک قلو نیز گزارش گردیده که احتمالاً این موارد در سود آبستنیهای دوقلویی بوده که پس از جوش تناول کردن پردههای جنینی جنینهای نروماده ، جنین نر سقط شده و قبلی از زایمان جذب گردیده میباشد . به علاوه گاوهای نری که به چهره دوقلو با یک تلیسه به دنیا میایند درجات متفاوتی از نقص کار تولیدمثلی را نشان داده که دربرگیرنده عدم بضاعت و توان در تولید اسپرم، کاهش ساخت اسپرم و یا ارتقا تعداد اسپرما توزوئیدهای غیرطبیعی می باشد . به تجربه ثابت گردیده هست که گاوهای نری که با یک تلیسه دوقلو به جهان میایند می توانند پس از گذراندن تستهای اصلاح نژادی و آزمایش کیفیت اسپرم به مراد هدف های تصحیح نژادی و جفتگیری در گله به عمل مراحل .
رئیس
گاوهای دوقلوزا مدیریت گاوهایی که دوقلو آبستناند به شناسایی صحیح وجود آبستنی دوقلو طی پروسه نخستین آبستنی بستگی دارد گاوهایی را که دوقلو حامله اند می توان به طور درست 55-40 روز پساز تلقیح با به کار گیری از اولتراسونوگرافی به رویکرد مقعدی تشخیص بخشید تائید تشخیص نیز میتواند 70-50 روز پس از تلقیح توسط دامپزشکان حرفه ای و از طریق لمس مقعدی صورت گیرد .
پس از تشخیص این که گاوشیری دوقلو حامله میباشد ، چندین پروتکل مدیریتی اتخاذ می شود ؛ می توانایی از ادامه مراقبت گاوهای دوقلوزای حامله با شیوه حذف گاو یا سقط جنین پس از تزریق مواد منقبض کننده رحم (Ecoblic) مانند PGF2α دوری کرد . خط مش سقط آبستنی دوقلو در گاو به نیت باروری مجدد گاو چندان مورد قبول نبوده و برعلیه آن یک سری استدلال را برمی شمرند . اولاً اینکه براساس میانگین شاخص های تولیدمثلی و شاخصهای مدیریتی که در گاوهای شیرده معین شده ، متوسط طول دوره شیردهی گاوهایی که سقط جنین القایی در آنها فیس گرفته و مسافت هنگامی تا تولید نظیر حدوداً نزدیک به 500 روز می باشد (تقریباً 5/18 ماه طول مسافت دربین دوزایش (Calving Interval) میباشد) . ثانیاً رخداد دوقلوزایی طی آبستنیهای بعدی ارتقاء می یابد چون گاوهای دوقلوزا دارای ریسک فراتر دوقلوزایی در حامله های بعدی میباشند . براین اساس و با مرور موارد ذکر شده در بالا و همینطور با محاسبه قیمت گاو ماده و گوساله آن ممکن است حذف دام نسبت به سقط جنین منش اقتصادی تری به نظر برسد .در حالتی که گاوی که دوقلو باردار باشد را بخواهند تا برهه زمانی زایمان در گله حفظ نمایند میبایست چند شیوه مدیریتی را در لحاظ داشت . اول این که برپایه تحقیقات در گاوهای گوشتی ، گاوهای شیری که دوقلو آبستناند باید با میزان بالاتری از مواد غذایی خصوصاً در ارتفاع انتها آبستنی تغذیه شوند . دوم این که به ادله کوتاه بودن ارتفاع دوره آبستنی گاوهای دوقلوزا (حدوداً 7 تا 10روز) اکثر گاوهایی که دوقلوزا میباشند رژیمغذایی عصر انتقالی (Transitional period) را که 2 تا 3 هفته پیشین از مورخ وضع حمل داده میگردد از دست خواهند بخشید بایستی دقت داشت که زودتر کم آب کردن گاو و تغذیه با جیره انتقالی ممکن است که وقوع معضلات متابولیک پس از وضع حمل را در گاوهای دوقلوزا کاهش دهد .
در نقطه پایان با یاری نمودن گاو دوقلوزا در وضع حمل میتوان مشکل ها ناشی از سختزایی تولید گردیده را کاهش داده و تا حدودی ضررهای اقتصادی ناشی از آن را با کاهش اندازه تلفات جنینی گوسالهها کاهش داد